Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tüksüz — sif. 1. Tükü olmayan, qılsız. Tüksüz dəri. 2. Üzünə hələ tük gəlməmiş (yeniyetmə oğlan haqqında). // Üzü qırxılmış, üzündə tük olmayan. Rəhimlinin qıyıq gözlərindən silinməyən təbəssüm qızartısı çəkilməyən, yumru, ətli, tüksüz sifətinə yaraşıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaku — (Quba) boynu tüksüz toyuq. – Bizim qaku cinsinnən to:ğlarımız var … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
quyruğasdarı — (Cəbrayıl, Xanlar, Zəngilan) qoyun quyruğunun tüksüz hissəsi. – Bu quyruğasdarın bişi ver mq: yə:jəm (Zəngilan); – Çovannar quyruğasdarına dadamal oloy (Xanlar) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lümbüz — (Lənkəran) tükü tökülmüş, tüksüz. – Qırmızı xoruz lümbüzdü … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lümük — (Göyçay) tüksüz, tükü tökülmüş … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lütboğaz — (Yevlax) boğazı tüksüz (toyuq, xoruz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bipərü bal — f. «tüksüz və qanadsız» sərbəst olmayan, asılı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sadə — f. 1) mürəkkəb olmayan; bəsit; 2) bəzəksiz, zinətsiz, adi; 3) saf, xalis, təmiz; 4) ürəyi təmiz; 5) çox dərin düşünməyən; sadəlövh; 6) tək, yalnız, ancaq; 7) üzü tüksüz; saqqalsız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sadəsurət — f. və ə. üzü tüksüz; yeniyetmə, gənc … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
daz — sif. 1. Xəstəlik, qocalıq və b. səbəblərdən başının tükü tökülmüş, başı tüksüz. Balacayev özü ucaboylu, sarı, qırmızıbığlı, başı daz, peysəri dolu, ortayaşlı bir adam idi. S. R.. <Kişinin> daz başı qalaylanmış qab kimi işıldadı. M. C.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fil — is. <fars.> 1. zool. Tropik meşələrdə yaşayan uzun və qüvvətli xortumlu, tüksüz, otyeyən məməli iri heyvan. Filin bir fikri var, filbanın min. (Ata. sözü). 2. Diaqonal üzrə istənilən xanaya hərəkət edən şahmat fiquru. Zəki Gülşənin necə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
